Zaburzenia zachowania to trudność w funkcjonowaniu dziecka, która objawia się pod postacią nieadaptacyjnego zachowania oraz w sposobie nawiązywania i utrzymywani relacji z innymi ludźmi, który jest nieadekwatny do norm społecznych przyjętych w danej społeczności. Zachowania te mogą uwidaczniać się w formie agresji werbalnej lub niewerbalnej, zachowań antyspołecznych i innych formach przemocy. Mogą być one również zamierzone lub niezamierzone. Zaburzenia zachowania nie są jednak tożsame z zachowaniami przestępczymi, ale mogą prowadzić do działań niezgodnych z prawem.
Zaburzenia zachowania to utrwalone wzorce dyssocjalne, buntownicze i agresywne. Dotyczą przekraczania norm i zasad społecznych, a także mogą powodować łamanie prawa innych. Powtarzają się i są przeciwstawne z oczekiwaniami dla określonego wieku i poziomem rozwoju jednostki. Ocena zaburzonego zachowania jest dość subiektywna z racji tego, że zależna jest od sytuacji rodzinnej i rówieśniczej dziecka, przeżytych traum i urazów psychicznych czy statusu społecznego. Ważne jest tutaj kryterium diagnostyczne, którym jest trwałość tych nieprzystosowawczych zachowań.
Na rozwój dziecka wpływ mają przede wszystkim styl życia jego rodziny, wartości, które funkcjonują w danym systemie rodzinnym, ambicje życiowe, wzory emocjonalnych relacji rodzinnych a także zdarzenia losowe jak choćby: rozwód opiekunów, traumy, choroby. Przyjęło się, że najczęstszymi przyczynami zaburzeń zachowania są czynniki genetyczne, środowiskowe i uraz mózgu. Jeżeli chodzi o pierwszą grupę to badacze przypisują większe znaczenie uwarunkowaniom biologicznym takim jak na przykład: zakłócenie pracy układu limbicznego albo równowagi neuroprzekaźników – odpowiedzialnych za emocje i samokontrolę. Dodatkowo zwraca się uwagę również na rolę zaburzeń hiperkinetycznych. Jednak nie we wszystkich przypadkach ADHD występują zaburzenia zachowania, co podważa tezę o ich związku z uwarunkowaniami biologicznymi. Jeżeli chodzi o czynniki środowiskowe to nierozwikłane problemy małżeńskie, częste i intensywne konflikty pomiędzy rodzicami, zmiany opiekunów dziecka, brak stabilizacji sytuacji życiowej i ekonomicznej, kłopoty finansowe rodziny to elementy korelowane z zaburzeniami zachowania. Nie oznacza to, iż ich obecność w każdym przypadku prowadzi do pojawienia się trudności wychowawczych, są one jednak silnym ich predyktorem.
Diagnozą zaburzenia zachowania u dzieci zajmuje się psychiatra dziecięcy. Najpierw wykorzystuje on wywiad diagnostyczny z takim dzieckiem aby dokonać pełnej analizy sytuacji takiej osoby. Ważną rolę odgrywa tutaj sytuacja zdrowotna, rodzinna a także społeczna czyli w tym przypadku rówieśnicza. Specjalista musi też wykluczyć wystąpienie biologicznych czynników, które mogłyby przesłonić diagnozę zaburzenia. Dodatkowo informacja o tym czy dane dziecko nie nadużywa substancji psychoaktywnych takich jak: narkotyki, alkohol czy dopalacze również jest tutaj bardzo istotna. Kluczową rolę odgrywa umiejętność rozpoznania czy dziecko nie zmaga się z innymi zaburzeniami psychicznymi takimi jak zaburzenia lękowe, zaburzenia depresyjne czy zaburzenia odżywiania.
Terapię, którą stosuje się do leczenia zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży jest terapia poznawczo-behawioralna oraz terapia systemowa. W niektórych przypadkach łączy się ją z farmakoterapią. Jeżeli chodzi o terapię poznawczo-behawioralną to dziecko dzięki niej uczy się odpowiednio rozpoznawać swoje emocje i sobie z nimi radzić a także uczyć się prawidłowych schematów myślowych dotyczących myśli automatycznych, przekonań pośredniczących, przekonań kluczowych. W kwestii terapii systemowej ważna jest praca ze wszystkimi członkami rodziny w celu zrozumienia wpływu indywidualnej interpretacji wysyłanych bodźców do innej osoby. Terapia systemowa pozwala też rodzicom dowiedzieć się na temat prawidłowych metod wychowawczych, konstruktywnego rozwiązywania problemów a także efektywnej komunikacji i potrzebnego wsparcia na każdym etapie rozwoju dziecka.
Sekty w Polsce budzą niepokój i zainteresowanie, szczególnie ze względu na swoje destrukcyjne oddziaływanie na jednostki i społeczeństwo. Ich działania często prowadzą do izolacji członków
Parafilia to zaburzenie preferencji seksualnych, które może przybierać różne formy i wywoływać dyskomfort u osób dotkniętych tym problemem oraz ich otoczenia. Zrozumienie, czym jest parafilia,
Mizofonia to stosunkowo mało znane, ale bardzo uciążliwe zaburzenie, które polega na intensywnej reakcji emocjonalnej na określone dźwięki. W tym artykule dowiesz się, czym jest
Trypofobia to zjawisko, które budzi coraz większe zainteresowanie wśród badaczy i osób na całym świecie. Czy lęk przed dziurami jest rzeczywisty, czy to jedynie efekt
ASD czyli ostra reakcja na stres to poważne zaburzenie psychiczne, które może wystąpić u osób doświadczających traumatycznego wydarzenia. W tym artykule omówimy, czym jest asd,
Rozdwojenie jaźni, znane również jako osobowość wieloraka, to zaburzenie psychiczne, które wzbudza wiele zainteresowania i kontrowersji zarówno wśród specjalistów, jak i w społeczeństwie. Choć jego
Portal Psyche&Body jest miejscem gdzie znajdziesz wysokiej jakości treści na temat psychologii, dietetyki oraz zdrowego trybu życia. Zachęcamy do współpracy z naszym serwisem.