Tożsamość płciowa

Tożsamość płciowa – kiedy się kształtuje?

Tożsamość płciowa to inaczej poczucie świadomości dotyczącej przynależności do określonej grupy płciowej. Kształtuje się ona o wiele dłużej w porównaniu z płcią fizyczną. Ta ostatnia z kolei, która uwarunkowana jest biologicznie, kształtuje się w okolicy siódmego tygodnia ciąży. Tożsamość płciowa natomiast rozwija się w okolicy drugiego roku życia. Dziecko mając od 2 do 3 lat zaczyna zastanawiać się kim jest czy dziewczynką czy chłopcem. Mechanizm kształtowania się tożsamości płciowej trwa do około 5 roku życia. Choć uznano, że to właśnie do 3 roku życia jest końcem wykształcenia się tożsamości płciowej a późniejsza zmiana jej na przeciwną jest raczej niemożliwa.

Zaburzenia tożsamości płciowej – dlaczego tak się dzieje?

Zdarza się też tak, że po zakończonym kształtowaniu się tożsamości płciowej dana osoba, na przykład chłopiec zachowuje się niezgodnie ze swoją tożsamością płciową, czyli inaczej mówiąc będzie to chłopiec, który nie identyfikuje się z płcią, której fizyczne cechy rzeczywiście posiada. Jest to zjawisko, które bardzo negatywnie wpływa na zdrowie psychiczne danej osoby i niezwłocznie wymaga interwencji w postaci pomocy psychologicznej. Nazywamy to dysforią płciową. To pojęcie oznacza uczucie dyskomfortu, niepokoju i pewnego niezadowolenia z racji rozbieżności płciowej. Do najczęstszych zaburzeń tożsamości płciowej można zaliczyć:

• Transseksualizm – jest to rozbieżność między płcią biologiczną a tożsamością płciową. Niezgodność ta prowadzi do podjęcia decyzji o korekcie płci, aby była ona zgodna z płcią, z którą się identyfikuje dana jednostka.
• Transwestytyzm – również występuje rozbieżność pomiędzy płcią fizyczną a tą, z którą dana osoba się identyfikuje, ale nie prowadzi to do decyzji o korekcie płci.

Niebinarna tożsamość płciowa

Niebinarność płciowa nie dotyczy klasyfikacji związanej z orientacją seksualną, lecz do zagadnienia związanego z tożsamością seksualną. Oznacza ona, że dana osoba nie identyfikuje się ani z płcią kobiecą ani z płcią męską. Osoby niebinarne postrzegają siebie jako istotę posiadającą dwie lub więcej płci lub jako osobę bez określonej płci lub o płci zmiennej. Niebinarność płciowa nie jest zaburzeniem psychicznym. Często zdarza się jednak, że wymaga leczenia z powodu występowania równolegle innych przypadłości, takich jak na przykład stany depresyjne czy stany lękowe związane z nieakceptowaniem posiadanej dysforii płciowej.